Duurzame inzetbaarheid is een modewoord. En modewoorden worden vaak niet zo serieus genomen. Morgen zijn er immers weer ándere woorden in de mode. Daarom moeten we er misschien een ander woord voor zoeken. Doet u mee? Ik kies voor: een beetje vooruitkijken.

Dat geldt voor werkgevers én voor werknemers. Die gaan bij indiensttreding samen een arbeidsverhouding aan. Meestal tot wederzijdse tevredenheid. Dat is de beste basis voor een gezonde arbeidsverhouding. De werknemer is tevreden over zijn of haar werk, de werkgever is tevreden over de inzet van de werknemer. Maar de kunst is om beide tevreden te blijven. En daarvoor is het belangrijk om een beetje vooruit te kijken. Is de werknemer over een paar jaar nog steeds tevreden mijn het werk? Of verandert het werk? Is het werk er dan überhaupt nog? Is de werkgever dan nog tevreden over de inzet van de werknemer? Of moet de werknemer zich in de tussentijd bijscholen in de ontwikkelingen van het werk? Simpele vragen die werkgever en werknemer zichzelf en elkaar kunnen stellen.

Het gaat eigenlijk maar om twee hoofdvragen: blijft het werk voor de werknemer geschikt en blijft de werknemer voor het werk geschikt? Bij het eerste gaat het om de vraag of de werknemer het werk leuk en zinvol blijft vinden. Want alleen dan zal het hem of haar blijven motiveren. Bij het tweede gaat het om de vraag of de werknemer zelf blijft investeren in zijn of haar eigen ontwikkeling en vitaliteit. Als een werkgever en een werknemer de arbeidsverhouding die ze samen zijn aangegaan voor langere tijd willen voortzetten (en waarom zouden ze dat niet willen), doen ze er goed aan om regelmatig deze vragen te stellen en zo nodig in actie te komen. Een opleiding volgen. Vitaler te leven. Een nieuwe uitdaging aan te gaan. Ergonomische hulpmiddelen te gebruiken. Enzovoort, enzovoort, enzovoort.
Door op deze manier samen een beetje vooruit te kijken kunnen onaangename verrassingen in de toekomst voorkomen worden. Voor zowel de werkgever als de werknemer.